Od momentu, w którym rzucisz palenie, rozpoczniesz nowy etap. W tym rozdziale przedstawiamy Ci szereg strategii, które pomogą Ci na tej drodze.
Jedną z najbardziej przydatnych strategii jest unikanie sytuacji ryzykownych. Dlatego proponujemy Ci kilka czynników ryzyka, które mogą predysponować Cię do zapalenia, abyś zdecydował(a), czy chcesz ich unikać:
Czynniki ryzyka
- Pory dnia, w których zwykłeś/zwykłaś palić: po posiłkach, po wyjściu z pracy, w przerwach itd.
- Miejsca: bary, tarasy itd.
- Rodzaje jedzenia: obfite posiłki, alkohol, kawa itd.
- Osoby palące.
- Trudne doświadczenia: problemy, nuda, stres, kryzysy.
Jeśli chodzi o strategie pozytywne, również proponujemy listę:
Przydatne strategie do walki z chęcią zapalenia
- Sport.
- Świadomy i zrównoważony oddech.
- Rozmowa z kimś, unikając tego, by tematem rozmowy był tytoń.
- Rozproszenie: wyjście na spacer, włączenie muzyki na wysoką głośność, aby zajęła pierwszy plan Twojej uwagi, czytanie itd.
- Zamoczenie rąk, ust lub całego ciała zimną wodą (lub ciepłą w przypadku odczuwania lęku).
Uważaj na strategie przydatne, ale niepozytywne! Na przykład możliwe, że jedzenie dużej ilości cukru, przerzucenie się na inny narkotyk lub podejmowanie zachowań ryzykownych (szybka jazda samochodem, uprawianie sportów ekstremalnych itd.) pomoże Ci mniej myśleć o paleniu, ale te aktywności mogą generować inne problemy.
Nie ma magicznej formuły. Istnieją różne wskazówki i strategie, które mogą być pomocne, ale nie ma cudownych środków. Trzeba oceniać, które z nich działają u Ciebie.
W tym sensie pytamy Cię: Jaki jest Twój ideał rzucenia palenia? Jak uważasz, że powinieneś/powinnaś rzucić palenie? Możliwe, że zbudowałeś/zbudowałaś, mniej lub bardziej świadomie, przekonanie, że istnieje określony lub właściwy sposób rzucenia palenia. Na przykład: bez pomocy, albo bez wprowadzania zmian w swojej rutynie, albo bez rezygnowania z kontekstów, w których jest dym.
Wszystkie procesy są ważne, zarówno jeśli potrzeba więcej zasobów, jak i jeśli nie. Proszenie o pomoc nie jest oznaką słabości i nie ma nic złego w szukaniu sposobu, aby abstynencja była jak najłatwiejsza i jak najbardziej komfortowa.
Pozwolenie sobie na pomoc jest wskaźnikiem siły, ponieważ oznacza odsłonięcie się i zaakceptowanie własnych trudności. Korzystanie z zasobów zewnętrznych czyni Cię silniejszym/silniejszą.
Wyjaśniamy też w skrócie, jakie rodzaje leków istnieją w leczeniu uzależnienia od nikotyny:
Leki
- Nikotynowa terapia zastępcza w postaci plastrów, gum do żucia lub tabletek: nie wymaga recepty. Jest mniej skuteczna niż inne leki. W istocie należy brać pod uwagę, że polega na przyjmowaniu nikotyny innymi drogami niż dym. Pozwala to uniknąć szkodliwego wpływu na drogi oddechowe, a psychologicznie realizuje się proces odzwyczajania od samego aktu palenia, ale nadal podtrzymuje się zależność od substancji. Jeśli nie odczuwasz bardzo silnej chęci zapalenia, lepiej jej unikać. W żadnym wypadku nie zaleca się waporyzatorów ani e-papierosów, ponieważ albo zawierają nikotynę, albo jeśli jej nie zawierają, mogą powodować choroby układu oddechowego z powodu spalania i dymu, który się wdycha.
- Częściowi agoniści receptorów nikotynowych. Są to leki, które stymulują receptory, które zwykle otrzymują nikotynę z tytoniu, ale robią to słabiej niż tytoń. Zmniejszają chęć palenia i łagodzą zespół abstynencyjny:
- Wareniklina: wymaga recepty. Substancja czynna leku nosi tę nazwę, choć nazwa handlowa preparatu może być inna.
- Cytyzyna lub cytyzyniklina: wymaga recepty. Substancja czynna leku nosi tę nazwę, choć nazwa handlowa preparatu może być inna. W latach 60. była już stosowana w Europie Wschodniej. Teraz stosuje się ją coraz częściej i zastępuje wareniklinę, ponieważ ma podobną skuteczność, ale mniej działań niepożądanych. Jest to cząsteczka podobna do nikotyny, pochodząca z rośliny zwanej janowcem. Podczas II wojny światowej żołnierze ją podgryzali i zauważyli, że łagodziła u nich chęć palenia.
- Antagonista receptorów nikotynowych, zwany bupropionem: wymaga recepty. Ten lek blokuje receptory nikotynowe, wiążąc się z nimi, ale nie wywołując żadnego własnego efektu biologicznego. Stosuje się go również jako lek przeciwdepresyjny, dlatego jest przeciwwskazany w połączeniu z innymi lekami psychotropowymi.
Każdy lek może działać inaczej w zależności od osoby, a wszystkie leki mogą mieć działania niepożądane.
Leki nie mogą zastąpić własnej motywacji i decyzji o zmianie. Lek przyjmowany bez realnej chęci rzucenia palenia prawdopodobnie zakończy się niepowodzeniem. W rzeczywistości w wielu systemach publicznej opieki zdrowotnej warunkiem przepisania tych leków jest to, aby osoba chciała rzucić palenie, a jeśli nie, nie powinno się ich przepisywać.
To dodatek i może pomóc odczuwać mniejszą chęć zapalenia, ale nie jest w stanie wytworzyć w Tobie potrzebnej motywacji. W tym miejscu przypominamy Ci pierwszą część, w której wyjaśniliśmy, że aby móc iść naprzód, konieczne jest postrzeganie siebie jako aktywnej części zmiany, a nie jako biernego pacjenta, który jedynie przyjmuje leki.
Ponieważ jest to dodatek, mówimy, że leczenie powinno być kompleksowe. Oznacza to, że powinno obejmować wszystkie sfery zjawiska: psychologiczną, biologiczną i społeczną.